کارگردان مستند «آینه های غبار گرفته» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از نظر من ماهیت سینمای مستند و سینمای داستانی هیچ گونه تفاوتی با یکدیگر ندارند چرا که هر دو گونه می خواهند جامعه را با سندیت عقلانی مواجه کنند و فرقی ندارد که برای مواجه سازی جامعه با این سندیت عقلانی تخیل حاکم باشد و بر اساس آن تخیلات فیلم های داستانی ساخته شود و یا اینکه عین سند و استناد برای مخاطب در فیلم های مستند به تصویر کشیده شود.

وی ادامه داد: اما به دلیل آنکه از سال های دور تاکنون توزیع کنندگان، پخش کنندگان، سینماداران و تهیه کنندگان سینمای داستانی، سینمای کشور را ملک اجدادی خود تصور می کرده اند روی این سینما چمبره زده و مانع از دیده شدن فیلم های مستند که می تواند فرهنگ عمومی جامعه را ارتقا دهد شده اند.

قنبری با بیان اینکه دست اندرکاران سینمای داستانی همواره در طول تاریخ حق سینمای مستند را تضییع کرده اند اظهار داشت: آن ها با تبلیغات سوء و غلط دست به نوعی فرهنگ هراسی و هنر هراسی در جامعه شده اند و همین امر باعث شده تا مردم عامه تمایل کمتری نسبت به سینمای مستند داشته باشند؛ موفقیت دست اندکاران سینمای داستانی در این زمینه به آن علت بوده است که فضای کلی سینما و حتی رسانه ها را تحت اختیار خود دارند و هر آنچه را که می خواهند به خورد مردم بخت برگشته می دهند.

کارگردان مستند «تب مسین» در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: مدیرعامل فعلی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی فارغ التحصیل رشته الهیات است و کسی که در چنین رشته ای توانسته فارغ التحصیل شود قطعاً به مسائل جامعه شناسی و علم فلسفه آشنایی کامل دارد و برای او قدرت تشخیص چنین اتفاقاتی در سینمای کشور به هیچ عنوان سخت نیست اما مشکل از آنجا نشأت می گیرد که مدیران رده بالاتر و عوام اندیش جلوی اقدامات موثر مرکز گسترش را گرفته اند!

این فیلمساز برجسته کشور در همین رابطه افزود: این مدیران رده بالاتر در سازمان سینمایی به دلیل آنکه خود تحت اختیار کاسب کاران سینمای ایران قرار دارند و بر اساس سلایق و خواسته های آن ها دست به هر اقدامی در سینمای کشور می زنند همواره در تلاش هستند تا نظر مساعد این کاسب کاران را به سمت کارهای خود جلب کنند و به همین دلیل است که ما نتوانسته ایم شاهد هیچ گونه اتفاق مثبتی در سینمای مستند کشورمان طی این سال ها باشیم.

کارگردان مستند «سفیر صلح» در خاتمه این گفتگو متذکر شد: مدیران میانی و رده پایین هرچقدر هم که تلاش داشته باشند تا مدیران بالادستی شان نخواهند نمی توانند کارآیی مفیدی در سینمای کشور داشته باشند چرا که امروزه در سینمای کشور ما فرهنگ گریزی امری صواب شده است و به دلیلی نامعلوم برخی از چهره های مطرح و کارکشته و پیشکسوت سینمای کشور نیز پا در رکاب کاسب کاران فرهنگ گریز گذاشته اند و بر اساس امیال و خواسته های آن ها در سینمای کشور گام بر می دارند که اگر رویه به همین ترتیب بخواهد ادامه پیدا کند باید تا سال های نه چندان دور برای همیشه فاتحه سینمای کشور را خواند!